Σε ρυθμούς πολυ-Βόλου

Γρήγορα facts χωρίς (πολύ) σχολιασμό

Τι «ζέσταμα»… τσουρούφλισμα ήταν οι τελευταίες μέρες. Μετά από κατανάλωση σεβαστής ποσότητας τσίπουρου και οίνου λευκού ξηρού Νέας Αγχιάλου «Η ΔΗΜΗΤΡΑ» (ξέρω ήδη τουλάχιστον δέκα άτομα που θα ανατριχιάσουν με συγκίνηση διαβάζοντας για τη Δημητρούλα)…Εκ βαθέων συζητήσεις και αναζητήσεις, και ένα γερό σπρώξιμο επιστροφής on track. Αύριο θα περάσω τη μέρα μου στην κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, διαβάζοντας για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Το γεγονός ότι οι σχολές είναι υπό κατάληψη, δεν νοείται να με υποχρεώνει σε περαιτέρω διάλυση και νωθρότητα. Αγαπάω αυτό που κάνω και θα το κάνω, έστω κι αν το ΕΜΠ είναι κλειστό.

Παραδόξως η HOL και ο ΟΤΕ τακίμιασαν και μου σύνδεσαν την DSL και εδώ στο Βόλο μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα – ήτοι 4 εργάσιμες. Εκεί που χάρηκα ότι επιτέλους ξέφυγα από το βραχνά του ΕΠΑΚ και εδώ, ανακάλυψα ότι το DSLAM είναι μάλλον πηγμένο, και αντί για 1 Mbit η πραγματική μου ταχύτητα δεν ξεπερνά τα 600 Kbps. Τι να κάνουμε… τέλος πάντων. Κρίμα που μέσα στη φούρια μου να έρθω άρον άρον από Αθήνα, ξέχασα το φορτιστή του iBook, οπότε γράφω από το Mac mini της αδερφής μου. Μου έφτιαξα ετσιθελικό account.

Μισώ το καρναβάλι επειδή το θεωρώ πολύ δήθεν. Ποτέ δε μου άρεσε… φίλοι και συμφοιτητές προσπαθούν εις μάτην να με πείσουν να πάω στην Πάτρα. Σκέφτομαι αφ’ενός ότι τα οικονομικά είναι πολύ περιορισμένα (ευγενής τρόπος για να πει κάποιος ότι δεν έχει μία), και αφ’ετέρου ότι θα κάνω 6 ώρες ταξίδι από εδώ για να πάω Πάτρα να βρω τους άλλους, θα χαλάσω λεφτά που δεν έχω σε περιβάλλον που θα με εκνευρίζει, και μετά θα καταλήξω μόνος μου στο φοιτητικό σπίτι μου στην Αθήνα κάποια στιγμή το μεσημέρι της Καθαράς Δευτέρας, μετά από ένα γερό μποτιλιάρισμα στην Αθηνών – Πατρών. Απαπαπα, ταλαιπωρία… I’m too old for this shit.

Σήμερα είναι «η γιορτή των ερωτευμένων» και αν επιθυμείτε να την εορτάσετε, αέρα στα πανιά σας. Εγώ φέτος είμαι εκ πεποιθήσεως μπακούρι (ήθελα πτυχίο, βλέπετε…) και δεν θα εορτάσω, αν και τα προηγούμενα τρία χρόνια έμπαινα στο τριπάκι της «ξεχωριστής μέρας». Η La pasteria στην Τσακάλωφ είναι καλή επιλογή πάντως 😉 Τώρα που μπορώ να κάνω κακιασμένα σχόλια, θα πω απλά ότι χαίρομαι που συμπίπτει χρονικά με τις απόκριες η 14/2. Βλέπεις στους δρόμους κολομπίνες και λουλουδοφέροντες νεανίες, και αδυνατείς να ξεχωρίσεις το μασκαρά… 😀

Σήμερα το απόγευμα στις 7, στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής στο Βόλο (Ρήγα Φεραίου και Κουταρέλια), παρουσιάζεται από το βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου και τις εκδόσεις Ολκός το εξαιρετικό δίγλωσσο φωτογραφικό λεύκωμα «Βόλος – τότε και τώρα». Παραθέτω από τη σελίδα του εκδοτικού οίκου:

«Στην πόλη-λιμάνι της Θεσσαλίας, τον Βόλο, είναι αφιερωμένος ο τρίτος τόμος της σειράς «Πόλεις Τότε και Τώρα». Αντιπαρατάσσοντας φωτογραφίες παλιές της πόλης και φωτογραφίες σύγχρονες από το ίδιο ακριβώς σημείο, παρακολουθούμε την εξέλιξη μια νέας, σχετικά, πόλης, που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα και ως το 1912 ήταν το βόρειο λιμάνι της Ελλάδας.Η συνύπαρξη εμπόρων, επιχειρηματιών, αστών και εργατών έκανε τον Βόλο πεδίο ιδεολογικών ζυμώσεων και αντιθέσεων από την αρχή του 20ου αιώνα. Στον Βόλο ιδρύθηκε το 1908 το πρώτο Εργατικό Κέντρο στην Ελλάδα. στην ίδια πόλη εφαρμόστηκαν οι εκσυγχρονιστικές ιδέες του Αλέξανδρου Δελμούζου, για την εκπαίδευση, στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο. Οι συγκρούσεις και οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην πλευρά της συντήρησης και την πλευρά των διανοούμενων ήταν συχνές και κάποτε σφοδρές.
Τα πρώτα σημάδια κάμψης και παρακμής της πόλης εμφανίστηκαν στο Μεσοπόλεμο και ολοκληρώθηκαν με τους σεισμούς του ’54-’57, όταν ο Βόλος ισοπεδώθηκε και η οικονομία του κατέρρευσε.
Όμως, κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα ο Βόλος αρχίζει να δείχνει ότι μπορεί να ξαναζήσει την αίγλη του παρελθόντος του. Οι επενδύσεις στη βιομηχανία μέσω ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, η ίδρυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η ανασυγκρότηση και η αποκατάσταση παλαιών κτηρίων μεταφέροντας σε αυτά νέες πολιτιστικές, κυρίως, χρήσεις, αναδεικνύει, σιγά-σιγά, τα βήματα και τους σταθμούς ενός πλούσιου παρελθόντος. Η σύγχρονη βιομηχανική πόλη του 19ου αιώνα και η εκσυγχρονισμένη σημερινή πόλη της περιφέρειας ξαναζωντανεύουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Η ιστορικός και διευθύντρια του Κέντρου Τεκμηρίωσης και Ιστορίας Βόλου, Αίγλη Δημόγλου, έγινε ο οδηγός αυτής της ξενάγησης στην ιστορική διαδρομή του Βόλου, με συνεργάτη τον Γιάννη Κουτή. Σύμβουλος και σε αυτόν τον τρίτο τόμο της σειράς «Πόλεις Τότε και Τώρα», η διευθύντρια του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη, Φανή Κωνσταντίνου. Το παλιό φωτογραφικό υλικό προέρχεται από το αρχείο του Κέντρου Τεκμηρίωσης και Ιστορίας Βόλου ενώ η σύγχρονη φωτογράφηση έγινε από τον Λέοντα Μουρτζούκο.»

Θα μιλήσουν ο Δήμαρχος Βόλου, Αλέκος Βούλγαρης, η συγγραφέας ιστορικός Αίγλη Δημόγλου και η καθηγήτρια αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ Βίλμα Χαστάογλου. Δεν χάνω τέτοιες εκδηλώσεις, και σιγά σιγά εμπλουτίζω μια ειδική βιβλιοθήκη που έχω με πολύ υλικό σε σχέση με την πόλη, το Πήλιο και τη Μαγνησία γενικά. Οι μεγάλες αγάπες δεν κρύβονται 🙂 Πολύ καλή δουλειά έχει κάνει το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης του Δήμου Βόλου. Aν διαβάζει κανείς που θα είναι στο Βόλο αύριο, ας περάσει μια βόλτα από την εκδήλωση… τέτοιες πρωτοβουλίες είναι όμορφες και χρήσιμες. Αλήθεια, είδατε τον Μαμαλάκη στα τσιπουράδικά μας την Κυριακή που μας πέρασε; 😀

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να μεταφέρω το blog σε δικό μου host, πάλι με wordpress, το κανονικό αυτή τη φορά. Θα σας κρατώ ενήμερους και θα ζητώ τη βοήθειά σας. Δεν είναι κατάσταση αυτή να παλεύω να φτιάξω ένα text widget και να αρνείται πεισματικά…Αυτά εν ολίγοις.. η περίοδος δεν ενδείκνυται για σκέψεις, αλλά για πράξεις. Ευτυχώς που μερικά πράγματα είναι σαν το ποδήλατο, και ποτέ δεν ξεχνάς πώς γίνονται… έστω και αν σου πάρει λίγη ώρα να «ξεσκουριάσεις». Ανασκουμπωνόμαστε λοιπόν!

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο, θέλω να δώσω τις καλύτερες ευχές μου στον καλό φίλο Αλέξη που μπαίνει στο νοσοκομείο για εγχείριση σήμερα το πρωί… γρήγορη ανάρρωση και σιδερένιος!